HAYATIMIN ÖZNESİ DE YÜKLEMİ DE ''BEN''IM.

Bu bir karar mıdır? İnsan doğuştan mi sahiptir, yoksa sonradan edindiği deneyimlerle mi güdümlenir tersine bilemiyorum...Hayatinin oznesine kendinden baska birini koyar yukleme gecer, bazen de tam tersi olur ya bilerek ya da bilmeyerek iliskilerinde. Bunu illa bir aşk ilişkisi olması söz konusu değildir. Anneye, babaya, çocuğuna, kardeşine, yeğenine, işine, sosyal hayatındaki kişilere yani anlayacağınız insanın aklına gelen her kişiye,konuya olan özne yüklem dengesinin kaybından bahsediyorum.

Birilerinin hayatından teğet geçeriz, birileri de bizimkinden... Çok kafa yormaz, üzülmeyiz bu duruma; eğer öznede ve yüklemde kendimiz bulunuyorsak. Sonra biri girer hayatımıza zehir zemberek aşık oluruz, o siyanürlü sulardan korkmadan içer kendimizi zehirleriz, içtikçe daha da cesaretlenir daha da bağlanırız. Çok daha ileri gider, kendimizi riske eder, hayatimizin öznesi yaparız o kişiyi. İşte geldi birinci darbe fark etmeden biz, baş rolde O insan, hayatınızın öznesi olmuş bile... Beden alıştı yavas yavas, tatlı tatlı zehirlenmeye şimdiden geçmiş olsun... Yüklemi de bu kişi yaptık mi, bir zaman sonra beğenin ölümlerden ölüm, secin kefeninizi en süslüsünden lakin tanınmayacak hale geleceksiniz üzüntüden. Cenazeyi de tek başınıza organize edeceksiniz, arkadaşlarını dostlarınız yardımcı olmaya çalışsalar da, asıl gerçeklik insanın içinde olduğundan acı da sadece kendi içinizde kalacak. Hayatınızın öznesi de yüklemi de kendiniz olun...