Minosh'um hastalanınca...

Evin bütün neşesi, dinamiği ve enerjisi kayboldu... O küçücük ayaklarının üzerinde pıtı pıtı yürüyüp etrafta şen kahkahalarını duymamak nasıl da acıttı içimi. En çok da o kadar hastayken bile ''teyzem, teyzemmm'' diye gülümsemeye çalışması burktu içimi. Miniciğim, aşkım, herşeyim nasıl oldu da böyle hastalandı :( Kaç gün uyumadan, yemeden, içmeden, yerinden kalkamadan, yarı baygın halde, süzüldü O' nun yanakları, elleri kolları iki yanına düştü güçsüzlükten... Şimdi ise kendine geldi çok şükür dün akşam çorbasını yoğurdunu benden yemek istedi ellerimle besledim miniciğim'i... 
Gece ben hastalandım bu defa ishal kusma ateş... Kalkamadım yataktan gidemedim işe sabahı sabah ettim uyumadan, tuvalette daha çok zaman geçirdim...Sabah uyanır uyanmaz yanıma geldi, küçücük kollarını boynuma dolayıp, öptü sonra ''Kalk! Kalk!!'' diye seslendi elimden tutup yataktan çekerek beni. O kadar tatlı ve güzel bir çocuk ki o kadar duygusal ve içli ki tarif etmeye kelimeler yetersiz kalır. ''Sana gelen bana gelsin'' demiştim, minicik bedeni yorgunluktan halsiz düşüp kollarımda uyuya kaldığında... Sanırım dileklerim kabul oldu, Mina' m iyileşti.
Teyzesi canını verir O'nun için. 
Minikler hiç hasta olmasın lütfen Onlar çok savunmasızlar.

Seni seviyorum Mina'm.