Bugün günlerden Özgecan Aslan

Özgecan, genç yaşında sadece görüntüsü insan olduğundan insan sandığımız üç kişi tarafından acımasızca öldürüldü. Bu vahşeti yapan kişileri de anneler doğurdu, kız çocukları, yeğenleri , ablaları, bacıları, öğretmenleri oldu... Hayatları boyunca birçok insanla bir arada bulundular. Aileleri insan yetiştirirken dikkatli olmaları gerektiği konusunda uyarmak isterim. Kadın cinayetleri, tecavüzler, cinsel istismar ülkemizde gırla giderken bazı insanımsıların hangi zihniyetle konuştuklarını, bu konuyu siyasete alet etmelerini anlamıyorum. Anlamak da istemiyorum. 

Suçluların aflarla aramıza salındığı, yeni seri katillerin, sapıkların cehaletle büyütüldüğü ama bunun yanında suçsuz insanların hapiste çürütüldüğü bir ülkeye dönüştür(ül)memize üzülüyorum. Minicik yeğenim ve sevdiklerimin çocukları için üzülüyorum. Ne ruh hastası insanlar (eğitimli-eğitimsiz fark etmiyor), ne şekilde çocuklar yetiştiriyorlar... Bugün Özgecan için ve yıllardır eziyet edilen, tacizle, tecavüzle, dayakla, işkenceyle, şiddetle mücadele eden çoğu zaman da sonucunda öldürülen tüm kadınlarımız, genç kızlarımız, kız çocuklarımız, bebeklerimiz için yazıyorum.

Ailelere son sözüm; çocuklarını İNSAN vasıflarıyla yetiştirsinler, iyi, ahlaklı, aydın, erdemli, aklı selim, sorumluluk sahibi, aklı hür vicdanı hür bireyler yetiştirsinler. 

Özgecan aramızda değil artık, Münevver ve diğer tüm kız çocuklarımız, genç kızlarımız, kadınlarımız gibi... Onlar birer ışık olarak galaksideki yıldızlara katıldılar, ışıklarıyla dünyamızı aydınlatıyorlar... Katillerinin, canilerin ve sapıklarının adil bir şekilde yargılanıp gerekli cezaları almaları onların ışığını parlatacaktır, fakat benim bu ülkede bunun olacağına inancım yok maalesef. Umarım bir kez olsun yanılmış olurum.