Nedensiz bir sekilde "taslak" olarak kaydetmisim 23 Kasim 2015 yilinda bu sayfayi bos bir halde...Uzun zaman mi olmus yazmayali???

 Insan olarak; dogumumuzla baslayan serüvenin ipleri, "secimlerimizden bagimsiz (aile) ve kendi secimimizle (arkadaslar, sevgililer, is cevresi)",  iletisim kurdugumuz her kisi ve her canli ile kontrolümüz dahilinde ve disinda, cogalarak,  bazen kalinlasarak ve guclenerek, bazen incelerek ve inceldigi yerden koparak, zor zamanlarimizda uzatilan birer kurtarma ipi ya da ayaklarimiza, ellerimize, boynumuza dolanan birer tehdit olarak yasamaya calisiyoruz. Bu  ipler, deger vediginiz kisinin (özdegerine ve özsevgisine bagli olarak gelisen) deneyimleri ve travmalari ile, kendi deneyimlerimiz ve travmalarimiz arasinda, dokuma sikligina gore bazen iliski örüntüsünün ahnegi ile görünmez ipek bir sal oluyor (rengarenk, yumusacik ve hafif, o kisi ile iliskiniz devam ettigi sürece) ilmek ilmek narince dokunuyor uzayip gidiyor... bazense görünmez bir yagli urgan olarak boynumuza dolaniyor ki, iste o zaman bu ip kisiyi  kendi celladi yapiyor. Kisi; yagli urgan kisa ise bogularak, uzun ise boynu kirilarak ve eger cok uzun birakilirsa kafasi koparak ölüyor... Her iki ürün de, taraflarin birbirlerine ve karsilarina verdikleri ve vermekten sakindiklari kosulsuz deger, sevgi, emek ile dokunur/örülür... Ipek sal olarak basladigim yagli urganimi ilmek ilmek kendim ördüm, saglam olsun diye dolu dizgin duygularim ve bütün benligimle kendimi kosulsuzca bu ise adadim, askimin yogunlugundan müsebbib bir cok kez yari yolda birakilmama ragmen ipi uzun tuttum, en sonunda kafami gövdemden ayirdim. Zor oldu ama sonuc odakli oldu, metaforlarim biraz korkutucu görünebilir ama merak edilecek bir durum yok cünkü intihar etmedim :) sadece durumu basitce anlatmak istedim.

2013 yilinin Eylül ayindan itibaren isittigim, tanik oldugum ve Aralik ayindan itibaren kendi iliskim olarak yasadigim hersey icin binlerce tesekkur ederim... Yazmaya 2015'te ara vermisim, demek ki o zaman vazgecmisim ipek bir sal olarak ilmek ilmek dokudugum bu sevginin, yagli urgana dönmesine engel olmaya calismaktan. Gücsüzün/ Kurbanin zalim/zorba, benim ise kurtarici olarak rol aldigim, cok asik olup, tek basima hersey ile mücadele edebilecegime cok guvendigim iliskimden; duygularimin acimasizca katledilgi her an, her saat, her gün ve her olayi tek basima atlatmaya calisirken, upuzun, belki de kisacik 5 sene gecivermis... Bu hasta ruhlarin beni yormasina ben izin verdim, sifa olmak istemistim, aldigimiz her nefes icin dogaya sukretmek gerektigini, sagligin paradan daha degerli oldugunu, sevginin satin alinamaz/kosulsuz oldugunu anlasinlar, sevsinler, sevilsinler istemistim. Onlar (burada Tarkan, ek olarak eski esi (muhattabim olmayan ama bana bircok muhattapla ulasan)) ise; yalin cümlelerime, silahsiz ama dik durusuma, tek basina direnisime saldirirken; aslinda kendilerine yabanci, sevgiye düsman (kosulsuz sevgi nedir bilmeyen, sevmeyi bilmeyen) ve gücsüz, korkak karekterlerine kilif giydirmis yarali, zehirli ruhlar olduklarini farketmeden zehir sacmaya devam ettiler/ediyorlar.  Bu sürecte; kurbani kurtarmak adina (aslina kurtulmak istemedigini cok sonralari anladigim) özveri ile attigim her adimda, kosulsuzca verdigim her saf sevgi damlasinda, her yari yolda birakisilimda, yine yeniden söyledigi her ask cümlesine ve mektubuna (bana degil de benden alidigi sevgiye ve güce olan bagimliligina oldugunu sonradan ögrendigim) inandigim insan icin, iliskimiz icin,  hic hesapta yokken ailem ve arkadaslarimi(beni korumak adina) da karsima alarak tek basima bir dag gibi ayakta durmak beni cok yordu. Hepsini ben istedim, ben sectim ve ben yasadim hic bir zaman da pisman olmadim cunku bana göre "gercek olani hesapsizca ve kosulsuz bir sekilde yasamadiktan sonra, hayati yasamis sayilmaz insan". Zeki bir kadin olmasina ragmen; maddeye olan zaafi, sig ruhu, kötü kalbi ve hastalikli zihin yapisiyla etkisi altinda tutuyordu Semra Tarkan'i (cünkü Tarkan' in cocukluk örüntülerinde olani veriyor).. Ben onun bu duygu durumdan gercek anlamda kurtulmak istedigini sandigim, her terkedisinde mantikli/mantiksiz bir sebep aramadan sadece yaptigi herseyi sevgim ile kabuol etmeye calisarak 5 yil boyunca kurtarmaya cabaladigim, ama aslinda celladina olan zaafi (sevgi, tutku ya da asktan bahsetmiyorum sadece cok uzun zaman hasta insanlarla yasayan kisilerin de bir zaman sonra hasta olmalari/ hastalikli olana bagimli olma durumu) nedeniyle ayni döngüye dönmesini izledigim defalarca ayni yerden vurulup, daha derin yara izleri ile devam ettigim, sadece sevgime ve kendime olan güvenim sebebiyle devam ettigim bir zaman dilimi. Tüm bu sürece tanik olan, bazen benimle kahrolup, cogu zaman bana kizan (kendimi kullandirdigimi dusunen - kimse kimseyi rizasi olmadan kullanamaz), korkak hasiyetsiz birini yanima yakistirmadiklari icin (bence korkakti ama haysiyetsiz degildi - sadece yarali ve caresizdi), bana destek olan ailem ve dostlarim ipek birer sal olarak beni sarip sarmalamaya calisirken ve ben o sallari elimin tersi ile iterken son nokta 2018 Subat ayinda konmustu, belki de daha once...  2013-2018 arasindaki 5 senede her özel gün, her dogum günüm, her yilbasim, her davet ve her aktivitede  beni yalniz birakmak icin bir bahanesi olan bir adamdi Tarkan. Bircok kez söylemistim, duymustu pek tabii ama dinlememisti... sevgim o kadar büyük, o kadar saf, o kadar kosulsuzdu ki; bitemezdi cok acidi ama bitti. En basinda adim gibi emin oldugum, sonucunu gördügüm ama hislerimi yasamazsam icimin daha cok aciyacagini bildigim, kendime cok cok sonra itiraf ettigim, simdi de yazmaya cesaret edebildigim bir özet bu aslinda.

Ulu ağaçların tam ardında derin mi derin bir sisin içindesin şimdi
Her şeyi gören bi görünmeyensin
Kimselerin bilmediği bir ülkenin sahibi
Cadının ormanı dedikleri, ürktükleri
Ucundan dönüverdikleri
Heyhat
Onlar eteklerinde kalan bi korkaklar sürüsü !!! (Unutursam Fisilda Filmi - Cagan Irmak) 


Bir de tespit notu ile bitiriyorum yazimi; korkak insanlarla cikilacak yolculuklarin, yalniz cikilanlardan cok daha riskli olduklarini bilin; deger verdiginiz ve size deger veren herkes ama herkes ile sirf duygulariniz yüzünden karsi karsiya gelebilirsiniz, egilmeyin dimdik durun pismanlik yasanmayan / korkanlarin olsun, siz yasadiklarinizin hayatin anlamli bir sekilde yasanmasi demek oldugundan emin olun; ve yasadiginiz hicbir sey icin  pismanlik duymayin- birakin cesareti olmayanlar pisman olsun... Kalbinizle gördügünüz, kulaklarinizi tikasaniz bile zihninizde cinlayan, ruhunuzun derinliklerine kadar hissetttiginiz hersey gerceginizdir, gerceginizi yasayin deneyimleyin ki ne hayat yasadim dolu dolu diyebilseiniz... kalbinizden kopmayin, duygularinizi dinleyin, kendinizi ve baskalarini sevmeye devam edin, secici olun ama tenkit etmeyin, kendinizi veya baskalarini elestirmeden, yorum yapmadan dinlemeyi, hislerinizin farkina varmayi deneyin...