Daha çok özgür bırakıyorum seni...

Ofisten ciktim eksik, tramwaya geldim beklemeye basladim eksik, kabatasa geldim yine eksik... sensiz eksik hissediyorum sanki sen her zaman kollarini bedenime dolamissin da simdi uzaktaymissin gibi eksik... motora bindim her zamanki gibi, dusunmeden ciktim ust kata oturdum acikta, iyice usuyim ki eksikligin anlamini tami tamina doldursun diye. Usudum cok usudum motorun kalkmasini beklerken sonra hareket ettik ve gunes cikti bulutlarin arasindan icimi isitti yoklugunda, zihnimde... sanki sen gondermissin gibi tam kalbime ruhuma bedenime geldi isiklari enerjisi sevgisi ve sicakligi... sonra yol alirken denizin ustunde senin hayalinle, dun gece geldi aklima. Nasil sonsuz hissediyorum yaninda diye dusundum. Iste bu yuzden dusunmuyorum olasiliklar uzerine, sadece seni yasiyorum elimden geldigince dolu dolu... Ozluyorum, cok ozluyorum bir yandan da gucleniyorum, bizim olana sahip cikmak adina. Sana olan zayifligimdan zevk aliyorum, aklimin sana olan zaafi askimi percinliyor ve ben gun gectikce daha cok ait olup, daha fazla ozgur birakiyorum seni... endiselerimden uzaklasip daha cok biz oluyorum. O kadar asigim ve mutluyum ki; sana sarilip uyuyorum her gece ve seninle uyaniyorum her sabah. Cok icimdesin, cok dolu icim seninle. Tasiyor bazen icimden sen ve ben, daha cok kokluyorum seni... iste haftasonlari bu sekilde katlaniyorum sensizlige ve pazartesiyi iple cekiyorum sana bir kez daha dokunabilmek icin. 

Seni seviyorum